Utandım çocuk - ATA'NIN C.DÜNDAR'A MEKTUBU

ATA'NIN C.DÜNDAR'A MEKTUBU
> Tek Kelimeyle MUHTEŞEM..,
>
>
> Utandım çocuk
>
> Beni anlatan bir film yapmışsın .
> Kızgınım, utanç içindeyim.
> Sana değildir kızgınlığım. Filmdeki Mustafa'dan da utanmış değilim.
> Başaramamışım, bundandır utancım.
> Komutam altında, bu vatan için kanını akıtan Türk askerlerinden utandım.
> "Özgürlük" demiştim, benim karakterimdir..
> "Bilim" demiştim, tek yol göstericidir.
> Sen, "Karanlıktan korkardı" demişsin benim için.
> Korkardım evet. Bu ulusu boğmak isteyen karanlıklardan çok korktum.
> Ama insaf be çocuk, korkup da kaçmadım ya.
> Söküp atmadım mı o karanlığı bu ülkenin üzerinden?
> Diktatör demişsin bir de. Hiç okumadın mı çocuk?
> Nerde benim nesilleri emanet ettiğim öğretmenler?
> Anlatmadılar mı sana?
> Başkomutan olarak cepheden cepheye koşarken, ve bütün kararları tek
> başıma
> alabilecekken neden bir meclis kurdum ben çocuk? Böyle diktatör olur mu?
> Ah be çocuğum.
> Neden, nasıl düşman ettiler seni bana?
> Baktım aşktan, sevgiden, aileden bahseden güzel şeyler yazmışsın bugüne
> kadar. Belli ki, Çalışkansın, zekisin. Kara cüppeleri ile milletin
> ümüğüne
> çökmüş olan yobazları çok iyi anlarım da çocuk, seni anlayamıyorum. Onlar
> zaten hiç sevmedi beni. Yüzyıllardır süren iktidarlarını çekip almıştım
> ellerinden. Sevmeyecekler beni elbette..
> Peki sen çocuk, sen neden kol kola girdin bu kara kalplilerle?
> Dedim ya, sana değil kızgınlığım.
> Başaramamışım. Anlatamamışım demek ki özgürlüğün kıymetini, bağımsız bir
> ulusun, onurlu özgür bireyi olmanın ne büyük bir nimet olduğunu.
> Yazık olmuş, onca vatan evladının kanına, onca ananın göz yaşına. Veremem
> ki
> şimdi hesabı, ne o gencecik bedenlere, ne de gözü yaşlı analara.
> "Bu muydu uğruna bizi ölüme gönderdiğin vatan?" derlerse,
> "bu nesiller miydi, ölen evlatlarımızın kanıyla kurduğun ülkeyi emanet
> ettiğin?" diye sorarlarsa
> ne derim ben onlara be çocuk?
> Olmadı be çocuk... olmadı.