BEN ATATURK'UN ARKADASIYIM

"Ben 1920 yilinda Ankara'da dogdum butun cocuklugumda bu kentte gecti. Ataturk'te benim dogdugum yillarda Ankara'ya gelmisti. Biz cocukluktan cikmaya cabalar, buyurken, Ataturk'te buyuyordu.Ataturk'u tanidigimda saniyorum ki 7-8 yaslarindaydim. Istasyondan Samanpazari'na cikan yokusun ortalarinda, o zamanlar, Turk Ocagi denilen mermer, gorkemli bir yapi yukseliyordu.
O gunlerin Ankara'sinda Ataturk hemen, hemen haftanin birkac gununde gelir, bu yapinin yukselisi ile ilgilenirdi. Evimiz denizciler caddesinde oldugundan, benim yasimdaki cocuklarda gider, bu yapinin kirik mermerlerinden birer parca alir, gazoz kapagi oynardik. Bu oyun gazoz kapaklarini bir cemberin icine dizmek ve oradan bir mermerle disari cikarmak biciminde oynanirdi.

Mermer kiriklarini almaya gittigimizde cogu zaman Ataturk'u gorurduk. Otomobilin cevresinde motosIkletli polisleri, arabalara binmis yakinlari ile Ataturk'un gelisi her zaman belli olurdu. Benim yasimdaki, mermer almaya gelmis cocuklarda yani bizlerde tek sira dizilir, Ataturk'un onumuzden gecmesini beklerdik. Bizi boyle askermiscesine tek sirali dizilmis goren Ataturk'te onumuzden gecerdi.

Artik oyle olmustu ki biz de Ataturk de birbirimizin tanisi olmustuk. Bazen onumuzden gecerken kimimizin yanagindan sIkar, sacini oksar, kimimizin adini sorardi. Bu tanisIklik,Turk Ocagi'nin yapimina kadar aylarca yillarca surdu.Oyle olmustu ki, Ataturk cogumuzun adini unutmayacak kadar bizleri tanimisti.Tek sira oldugumuzda, " Nasilsin Mehmet? Nasilsin Ahmet? Sinifini gectin mi? Kus palazi oldugunu duymustum iyilestin mi? " gibi sorular soracak kadar bizleri tanir olmustu.

Ilkokulu bitirdik, ortaya basladik. O zaman Ankara'da bir ortaokulla bir lise vardi, ikisi de bir arada ogrenim yapardi.Ataturk Cankaya'da sIkildigi zamanlar okulumuza gelir, bazi sinavlara girerdi. Sinavlarda sorular sorardi. Lisede, sorulan sorulara iyi yanit verenleri Avrupa'ya okumaya yolladigini duyardik. Bunlari duydukca da, "Ah, Ataturk bizim sinavimiza da girse bizde sorulara yanit versek bizi de Avrupa'ya gonderse....." diye ozenirdik.
Benim sinavlarima girmedi. Baska arkadaslarimin sinavlarina girdigini biliyorum. Iclerinde Avrupa'ya gidenler de oldu.

Biraz daha buyuduk, izci olarak Ataturk'un onunden Cumhuriyet bayramlarinda gectik. 19 Mayis torenlerinde onunde jimnastik gosterileri yaptik. Adi sonradan Turk Ocagi'ndan Halk Evi'ne cevrilen yapida verilen ogrenci temsillerinde oyunlar oynadik. Bizleri de hep gordu lisenin son sinifinda idim. Bir ogleye dogru idi. Dersten cikip bahcede oynarken Halk Evi'nin tepesindeki bayragin yariya indirilmis oldugunu gorduk. Okulu, ogretmenleri , yoneticileri bir huzun kaplamisti. "Ne oluyor?" dememize kalmadi. Ataturk'un oldugu, bayragin onun icin yariya cekildigi kara haberi kulaktan kulaga dolasti. Ogretmenlerimiz ne yapacaklarini, bize ne diyeceklerini sasirmislardi.
"Hadi, bu gun okul kapali..." dediler. Evlerimize gittik.

Ataturk'un Istanbul'da oldugu haberi butun kente yayilmisti. O zamanlar Ankara Ataturk demekti. Ankara basimiza coker gibi oldu.
" O benim arkadasimdi...." diye hickira, hickira aglamistim. Buyukler, " Nereden arkadasin oluyor? " diye sorduklarinda:
" Mermer alirken, hep bizi sever oksardi. " diyordum. Bundan olacak, Ataturk'e hep cocukluk arkadasim gozuyle bakmisimdir.
Onun yuceligini aradan cok yillar gectikten sonra daha iyi anliyorum. Ama anlatabiliyor muyum?...."

(*) Ani, gonderen kisiye ait degil, bir alintidir.

Gonderen : Ugur YIYIT
Kecioren Lisesi / ANKARA